Onze lieve Luna, een Mechelse herder, is ruim 13 jaar ons maatje geweest. Luna is het typische voorbeeld van de onvoorwaardelijke liefde van een hond aan de baas.
In het weekend voordat we haar lieten inslapen hebben we haar meegenomen naar mijn schoonmoeder in Winterswijk, zodat zij afscheid kon nemen van Luna.
Tijdens de laatste wandeling met Luna door Winterswijk, liep ik in het parkje tegenover het gemeentehuis. Daar staat een prachtige oude Kastanje waarvan de bladeren wel een halve meter groot zijn.
Terwijl onze Luna onder de boom scharrelde heb ik bewust de mooiste laaghangende bladeren geplukt met het idee om er een sjaal van te maken ter herinnering aan haar. Hetzelfde weekend nog, ben ik aan de slag gegaan. Ik heb gekozen voor een zo natuurlijk mogelijke sjaal, want dat past bij ons trouwe maatje. Geen kleur, slechts de basis met vier van die prachtige Kastanje bladeren op een blanco sjaal.
Eigenlijk wilde ik de sjaal voorzien van nóg een laag bladeren in een tweede print om diepte te creeëren. Echter na uitpakken op zondagavond van deze eerste laag, was deze zo mooi van eenvoud, dat ik besloot deze sjaal zo te houden.
Ondertussen hebben we helaas afscheid moeten nemen. Een ontzettend moeilijk besluit. Ik herinnerde me plotseling weer hoe moeilijk ik dat vond bij onze vorige herder Anouk. Herders zijn namelijk geen opgevers. Ze gaan voor je door het vuur. Hoe slecht hun gezondheid ook is, ze blijven je volgen en willen koste wat het kost niet wijken van je zijde.
Lieve Luna, dank voor jouw trouwe onvoorwaardelijke liefde in de afgelopen 13 jaren. ♥️
In dezelfde week heb ik een tweede sjaal gemaakt, ‘Under the chestnut tree’. Ondanks dat het proces hetzelfde was en de bladeren van dezelfde kastanjeboom is de afdruk van die sjaal iets donkerder (bruiner) van kleur.
Gebruikte bladeren: Wilde Kastanje
