Er staat een enorme bos riet in de voortuin. Een onmogelijke grote struik, welke steeds meer terrein wint. Als ik deze in het voorjaar tot de grond wil snoeien, loop ik iedere keer rood aan en zitten mijn handen en armen onder de striemen. Een jaarlijks gefoeter dus!
Maar deze enorme graspol zorgt ook voor beschutting voor onze kat en hond, die er graag achter kruipen. Verstopt voor een ieder die voorbij komt. En ook wij zitten een beetje uit het zicht als we van een heerlijke bak koffie in de voortuin genieten.
Ieder jaar brengt deze struik ons pluimen met riet, die ik er tot in het vroege voorjaar in laat zitten. Als het sneeuwt liggen de pluimen tijdelijk horizontaal. En als de dooi inzet, staan ze weer fier omhoog. Maar dit jaar zullen er minder pluimen overwinteren, want die zijn vereeuwigd in een sjaal met een bruine verfdeken.
Het was even uitzoeken en een andere techniek gebruiken om te voorkomen dat de rietstengels tijdens het oprollen en stomen zouden breken. Het resultaat kan beter, want er zitten nog veel witte strepen in, maar zonder minder mooie exemplaren bestaan er geen toppers. Al met al een leuk experiment!
Gebruikte bladeren: riet uit eigen voortuin
